قتل فوتبال به دست جواد نکونام
بازگشت شهرآورد به هیچ، هیچ‌های عذاب‌آور. آسانترین کلین‌شیت عالم در جیب مردان شماره یک. نبرد کسالت‌بار سرخابی‌ها ارزش چادرخوابی و بلیط‌های چند میلیونی را نداشت. دربی نمره ۱۰۳ با خمیازه‌های ممتد، خطاهای متعدد و قتل فوتبال به یاد آورده خواهد شد.
به گزارش ورزش 360، وقتی شهرآورد چهارشنبه شب در میان بهت و ناباوری همگان با پرس از جلو و نفوذهای متعدد آبی‌ها آغاز شد، امیدواری‌ها برای تماشای یک نبرد هیجان‌انگیز و پر موقعیت افزایش یافت. این‌همه اما پیش‌پرده‌ای گول زننده از واقعیتی نه چندان خواستنی بود. هرچه گذشت استقلال به شیوه مألوف نزدیک‌تر شد. تجمع در زمین خودی، خطاهای پر تعداد، از جریان انداختن مسابقه و جلوگیری از ساخت بازی حریف به هر قیمت و البته دل‌بستن به ضدحملات بادآورده، سانترها و ضربات ایستگاهی همه آن‌چیزیست که بارها و بارها از مجموعه‌های تحت هدایت جواد دیده‌ایم.
وقتی استقلال در هفنه پیش از دربی و در مصاف همنام فانوس بدست اهوازی به فوتبال حداقلی بسنده کرد و با استفاده از تک موقعیت‌ها پیروز شد، تصور نمایش سراسر هجومی آن‌هم در شهرآورد پایتخت از ساده دلی خواهد بود.
نکونام به هزار و یک دلیل فنی و غیر فنی علاقه‌ای به ریسک نداشت. او با سه امتیاز برتری صدرنشین بود و به این ترتیب هیچ ضرورتی برای به آب و آتش زدن احساس نمی‌کرد. شکست احتمالی در مقابل پرسپولیس هم اختلاف امتیاز، هم بی‌شکستی طولانی مدت و هم دست بالاتر مربی در دعواهای درون باشگاهی را از بین می‌برد. جواد همواره در منولوگ‌های پرشور و تکرار شونده علیه خطیر و رفقا از این مولفه‌ها به عنوان اهرم فشار استفاده کرده است. البته که او به همین راحتی‌ها این تسلیحات کارآمد را در خطر نابودی قرار نمی‌داد.
باهمه این حرف‌ها اما نمایش چهارشنبه شبی شاگردان جواد، حتی جماعت استقلالی حاضر در آزادی را راضی نکرد. آنها انتظار نداشتند که تیم محبوبشان در مصاف رقیب قدیمی تااین اندازه محتاط و محافظه کار باشد. برخی از هواداران تعارف را کنار گذاشته و در تشریح تاکتیک جواد از واژه « ترس» بجای «احتیاط» استفاده می‌کردند.
نکونام احتمالا برای عدم مواجهه با پرسش‌های فنی در نشست خبری پایان بازی حاضر نشد و دستیارش هم که آمد در باب نمایش محتاطانه آبی‌ها گفت: «در مورد بازی می‌خواهم بگویم که اگر بابت درصد مالکیت توپ به تیم‌ها بیشتر از یک امتیاز می‌دهند، مبارک‌شان باشد.»
البته که هاشمی‌نسب راست می‌گوید. امتیازها به تساوی تقسیم شد، استقلال فاصله را حفظ کرد و تیم جواد کماکان در صدر جدول قرار دارد. هرچه دوست دارید انتقاد کنید و با هر عنوانی که دلتان می‌خواهد از تاکتیک استقلال نکونام اسم ببرید. او بالاتر از رقبا ایستاده، به سمت قهرمانی در حرکت است و تا اطلاع ثانوی تحت تأثیر هیچ اعتراضی قرار نخواهد گرفت.
اصلا مگر قریب به اتفاق هواداران و جمع قابل توجهی از اصحاب رسانه و تحلیلگران فوتبال ایرانی برای هشت سال همین شیوه را در تیم ملی تقدیس نکردند و تا مدت‌ها به دنبال تداوم کی‌روشیسم نبودند؟
این شما و این هم نوستالژی بروز شده کارلوس کبیر! آنچه از جواد و شاگردانش دیده شد، یک ادای دین کامل با مخلفات اضافه به پیرمرد پرتغالی و عاشقان سینه چاکش بود.
