قدم به قدم با جواد نکونام؛ تولد یک مربی با خل و خوی خاص!

به گزارش ورزش 360، جواد نکونام که در کنفرانس قبل از بازی با ذوب صراحتا اعلام کرده بود که هرکاری دوست داشته باشد انجام می‌دهد و به انتقادات وقعی نمی‌نهد، در نشست خبری بعد از بازی هم -بدون شرم از حضور دوربین‌ها و خبرنگاران- اجازه طرح سوال از سوی نماینده روزنامه گل را نداد و به شکلی غیرقانونی و سخیف،یک خبرنگار رسمی را از حق مسلمش محروم ساخت.در این رابطه لازم دیدیم نکاتی را مطرح کنیم که البته از سر دلسوزی برای مردی است که اگر ظرفیت‌های روحی و روانی خود را افزایش داده و بر حفره‌های درونی‌اش غلبه کند، می‌تواند مربی بزرگی در فوتبال ایران باشد.

اولا اینکه نه تنها ایشان، بلکه بسیار بزرگتر از ایشان هم از این قدرت فراقانونی و سیاه برخوردار نیستند تا یک خبرنگار و روزنامه رسمی و قانونی را از حق مسلم خودش که «سوال کردن» است محروم کنند. درست به همین دلیل است که می‌بینیم در نشست‌های سران سیاسی کشورهای مختلف،رسانه‌های رسمی متعلق به کشورهای مخالف هم آزادانه حضور دارند و به سوالات آن‌ها در کمال احترام پاسخ داده میشود.این علامت قبول داشتن یا نداشتن طرف مقابل نیست و صرفا احترام به دموکراسی است که گویا برای آموختنش سالها حضور در لالیگا هم کافی نبوده و در نهایت طرف سوال فقط می‌تواند به پرسش‌هایی که به زعمش حاشیه‌ای است و نادرست،پاسخ ندهد. بله، آقا جواد؛ نه شما و نه بزرگتر از شما در قواره‌ای نیستید که اجازه داشته باشید جلوی سوال کردن را بگیرید!

ثانیا کاش نکونام بیاموزد که اقتدار در «لات‌مآبانه» صحبت کردن نیست که اگر چنین بود بسیاری از افراد هستند که این‌گونه حرف زدن را از ایشان بهتر بلدند و اگر چنین نمی‌کنند از سر تربیت خانوادگی و سطح سواد رسانه‌ای آنهاست که گفته‌اند: به منطق قوی باید و معنوی / نه رگ‌های گردن به صحبت قوی!

ثالثا دیر زمانی است که از دوران تهدیدکردن رسانه‌ها گذشته. شما دیر به این بازار رسیدید. اگر دلیل و منطقی برای شکایت کردن از گل و انتقادات صریحش دارید، چرا در طرح شکایت تردید دارید و فقط لب و دهن‌تان را به کار می‌اندازید؟ یادتان نرفته که در دفعات قبل چگونه شکایات بی‌اساس‌تان منجر به تبرئه رسانه بی‌ادعای گل شد و برای شما شرم ماند و هزینه‌های دادرسی؟ مجددا هم شانس‌تان را امتحان کنید، بارها و بارها.... فقط لطفا تهدید نفرمایید که اصلا خوشمان نمی‌آید!

رابعا بیمناکیم از تولد قریب‌الوقوع دیکتاتور سخیفی که متاسفانه به نظر می‌رسد در جواد نکونام لانه کرده است.دوستانه به او هشدار می‌دهیم که پایان «هرکاری دوست داشته باشم می‌کنم» و به سوال منتقدان جواب نمی‌دهم(آن هم با استفاده از لفظ دوست ندارم!) رسیدن به دیکتاتوری متزلزلی است که البته برخلاف ذهنیت صاحبان و مداحانش از خانه عنکبوت هم سست‌تر خواهد بود. او تا زمانی که مدعی قهرمانی نشده بود از چنین الفاظی استفاده نمی‌کرد و این دگردیسی در وهله اول برای شخصیت خودش بسیار زشت است! امروز که در صدر جدول هستید و روزگار خوشی را می‌گذرانید و توانی برای ترکتازی دارید،باید ظرفیت روانی‌تان را اثبات کنید وگرنه در روزگار حضیض که لاجرم پیش روی هر بالانشینی است،تنها خواهید ماند! تجربه‌اش را که داشته‌اید؟